Barzona Sığır Irkının Kökeni Neresidir ve Nereden Gelmiştir?

Barzona'nın gelişimi 1942'de Francis Bard ve karısı tarafından Arizona, Yavapai İlçesinin dağlararası çöl alanındaki çiftliğinde başladı. Aşırı sıcaklıklar, seyrek yağışlar ve dağınık yem ile engebeli ve kayalık bölgelerine adapte olacak bir cins geliştirmeyi umuyorlardı.

Bard, "Aynı sayıda, aynı aralıkta daha fazla kilo satılabilir sığır eti üretecek bir cins bulmak veya bir sığır ırkı yapmak düşüncesindeydi. 1946'da ES "Jack" Humphrey, Bard'lara katıldı ve yetiştirme operasyonlarının yönetimini devraldı. Afrikalı, Hereford, Angus ve Santa Gertrudis'in genetiğini birleştirdi.

Afrikalı boğalar Hereford inekleri için yetiştirildi, Barzona'nın dört cinsi de yaklaşık olarak eşit oranlarda taşıdığını tahmin ediliyordu.

Arzu edilen özellikler şunlardır: dayanıklılık, doğal doğurganlık, iyi annelik içgüdüsü, sağım yeteneği, güçlü ayaklar ve bacaklar, vahşi tip otlatma alışkanlıkları, kolay buzağılama, ısı ve böcek toleransı ve uygun bir konformasyon ile orta büyüklük.

Bu istenen özellikleri, Hereford, Angus, Africander ve Santa Gertrudis gibi çeşitli ırklardan genlerin dikkatlice harmanlanmasıyla geliştirdiler.1955'ten sonra sürüye dışarıdan bir eklenme olmadı.

Gelişmekte olan cinste en iyi sığırlar 1948'de Bard Kirkland Çiftliğine taşındı ve 1959'da tüm operasyon o çiftliğe taşındı. 1968'e gelindiğinde, Barzona sığırları genetik olarak yerleşik bir cins olarak kabul edildi,ve boğalar, melezleme programlarında kullanılmak üzere ticari çiftçiler tarafından talep edildi.

Artan sayıda sığır eti, safkan sürülere sahip olmakla ilgilenmeye başladıkça, bir cins birliğine duyulan ihtiyaç aşikardı Üretim kayıtları tutuldu ve doğurganlık için kazanç oranı ve annelik yeteneği göz önünde bulundurularak katı bir seçim yapıldı.

En çok istenen kayıtlara sahip olan hayvanlar, üreme programında tekrar kullanıldı. Ocak 1968'de Phoenix'te Amerika Barzona Yetiştiricileri Birliği kuruldu Kuzeybatı'nın karlarından Ortabatı'nın otlaklarına, Güneydoğu bataklıklarına kadar Amerika Birleşik Devletleri'ne yayıldı ve Amerika'daki sığır eti endüstrisine önemli bir katkı yaptı. Şu anda cins, esas olarak Amerika Birleşik Devletleri'nde bulunmakta ve yetiştirilmektedir.

Barzona Sığır Irkının Genel Özellikleri Nelerdir?

• Barzona, orta boy bir sığır eti hayvanıdır.
• Barzona genellikle orta kırmızıdır, ancak renk koyu kırmızıdan açık kırmızıya değişebilir.
• Uzun kafasıyla ayırt edilebilir ve boynuzlu veya boynuzsuz olabiliyorlar.
• Barzonas, yüksek derecede sürü içgüdüsüne sahiptir .
• Meraklı, iyi huylu ve kullanımı kolaydır.
• Barzona dişileri doğurgan olma eğilimindedir
• Hafif doğum ağırlığı, düzene sokulmuş buzağılarla, yardım almadan kolayca buzağılama eğilimindedirler ve     stresli koşullar altında bile üreyebilirler.
• İnekler oldukça zayıf sağımcılardır,ancak buzağıları için yeterli süt üretirler.
• Barzona boğaları, yüksek libidoya sahip sert ve kuvvetlidir.
• Ergenliğe erken ulaşma eğilimindedirler ve uzun üretken bir yaşam boyunca faydalıdırlar.
• İyi bir yem dönüşüm verimliliği ile besleme alanında iyi performans gösterirler.
• Barzona sığırları çok dayanıklı ve aktif hayvanlardır.
• Yerli iklimlerine iyi adapte olmuşlardır.

Barzona Sığır Irkının Verim Özellikleri Nelerdir?

Buzağılarına yetecek kadar süt üretirler. Barzona, kesinlikle "gösterişsiz" bir türdür, diğer türlere göre daha az özen daha az masraf gerektiren bir ırktır. Orta büyüklükteki dişiler, daha az masrafla ve daha uzun, daha verimli bir yaşam geçirirler. Ayrıca doğal olarak hastalığa ve parazite dirençlidirler, daha az veteriner bakımı ve ilaç gerektirirler.

Barzona Sığır Irkının istatistik Özellikleri Nelerdir?

• Barzona sığırları çok dayanıklı ve aktif hayvanlardır.
• Meraklı, iyi huylu ve kullanımı kolaydır.
• Sert ve sağlam bacaklara sahiptir.
• Isı toleransı ve böcek ve hastalık direnci çok yüksektir .
• İnekler çok verimlidir ve kolay buzağılamalarıyla bilinir.
• Doğal ortama iyi adapte olmuş
• Et kalitesi çok iyi bir ırktır.
• Yüksek sıcaklığa dayanıklıdır.