Anavatanı Türkiye'dir. Yoğun olarak Afyon, Eskişehir, Bilecik, Bolu, Isparta, Burdur, Kütahya, Uşak ve Denizli illerinde yetişir. Kombine verimli bir ırktır.

Irk ayrıca Aydın, Muğla, Denizli, Manisa, İzmir ve Konya'nın batı kesimlerinde, Çanakkale ve Balıkesir'in tepelik kesimlerinde daha az sayıda yetiştirilmektedir.

Dağlıç, nüfus büyüklüğü bakımından ülkenin üçüncü büyük ırkıdır. Bazı yerlerde yanlış bir şekilde Gicik olarak adlandırılır.

Bazen Kuzeyde yetiştirilen farklı bir koyun olan Herik'e yanlışlıkla Dağlıç denilmektedir. Herik, kuyruğunda medyan oluk bulunmaması ile Dağlıç'tan ayırt edilebilir.

Dağlıç'ın yağ kuyruğunun şeklinin Kıvırcık ve Akkaraman arasında orta düzeyde olması ve dağılım alanının bu iki cinsinkiler arasında olması, cinsin köken olarak Kıvırcık ve Akkaraman karışımı olduğu izlenimini vermektedir.

Dağlıç Koyununun Görünüm Özellikleri Nelerdir?

Vücut küçük yapılıdır.

Sırt çizgisi düz, cidago yüksekliği beden uzunluğundan fazla, göğüs ve sağrı dardır.

Koçlar tipik, koyunlar hafif koç başlıdır.

Genellikle beyazdır, göz ve ağız etrafında, kulaklarda ve bacaklarda siyah veya koyu kahverengi lekeler görülebilir.

Göz altından yüze doğru yayılan oval şekilde siyah ya da koyu kahve nişaneler bulunabilir. Siyah başlılara da rastlanabilir. Gövdede siyah veya koyu lekeler görülebilir. Alaca olanların siyah lekeleri yaş ilerledikçe kırçıl renge döner.

Karın ve boyun yapağılıdır. Erkekler genellikle boynuzlu, dişiler boynuzsuzdur. Boynuzlar baştan yana doğru uzamış, büyük, kuvvetli, kalın, birden fazla kıvrımlı ve siyah pigmentlidir.

Kaba karışık yapağılı ve yağlı kuyrukludur. Kuyruk yassı, geniş ve kalp şeklinde aşağı doğru sarkar.

Dış yüzü düz, orta oluğun iki yanında oval kitle yer alır.

Elverişsiz bakım ve besleme koşullarında yaşama gücü yüksektir.

Adaptasyon yeteneği iyidir. Uzun yol yürüyüşlerine dayanıklı ve sürü iç güdüsü gelişmiştir.

Yetiştirme Koşulları:

Sıcak ve kurak iklim hayvanı olmakla birlikte değişik çevre koşullarında, yetersiz mera, barınak ve bakım besleme koşullarında yetiştirilebilir. Ağılları genellikle bir tepeye yanaştırılarak yapılır.

Burdur ve Isparta illerinde dağların eteklerindeki kovuklarda ve hatta rüzgardan korunmuş yerlerde açıkta korularda barındırılır. Göçer olarak da yetiştirilir.

Dağlıç Koyununun Vücut ve Verim Özellikleri Nelerdir?

• Dağlıç koyunu tekesinin canlı ağırlığı 32- 64 kg arasındadır. Dişi koyunun ağırlığı ise 25-50 kg arasındadır.
• Dağlıç koyunu tekesinin cidago yüksekliği 58-74 cm'dir. Dişi koyunun ağırlığı ise 54-74 cm arasındadır.
• Göğüs çevresi tekelerde 71-96 cm ; dişilerde bu uzunluk 68-90 cm arasındadır.
• Vücut uzunlukları tekelerin 56-104 cm, dişilerin ise 57-73 cm uzunluğundadır.
• Dağlıç koyununun laktasyon süresi 75-105 gün kadardır.
• Süt verimi 57 litre civarındadır.
• Tekelerin doğum ağırlığı 2.0-5.2 kg arasındadır.
• Dişilerin doğum ağırlığı 1.9-5.4 kg arasındadır.
• Oğalağın sütten kesim yaşı 105-120 gün. Sütten kesim ağırlığı ise 22.7-26.2 kg'dır.
• Dağlıç koyununun ergenlik ulaşım yaşı 225 gün civarıdır.
• Canlı ağırlık artışı günde ortalama 241 gramdır.
• Yapağı tipi: 46-50 S(C-E) Kaba karışık, sağlam ve kuvvetli.
• Yapağı verimi: 2.27 kg
• Yapağı randımanı: %55-60
• Yapağı inceliği: 21-42 mikrondur.
• Lüle uzunluğu: 8-36 cm arasındadır.